VOV woonde een aantal presentatiesessies bij tijdens Learning Technologies in Londen. Zo namen we deel aan de meet-and-greet met Michelle Parry-Slater, auteur van The Learning and Development Handbook. In deze interactieve sessie werd ze gevraagd naar de belangrijkste bevindingen uit haar boek en lichtte ze een aantal frameworks toe.
The Learning and Development Handbook kwam uit in februari 2021 en werd meteen een hit tijdens de pandemie. Auteur Michelle Parry-Slater was aanwezig op Learning Technologies in Londen om er haar boek meer dan een jaar na datum voor te stellen.
Michelle Parry-Slater, waarom was het voor jou belangrijk om dit boek te schrijven?
“Ik was zelf op zoek naar een boek voor L&D-practici en vond er geen dat focuste op lerenden, of dat practici leerde hoe het moet. Daarom schreef ik zelf een boek vol praktische aspecten met focus op de eindontvanger.”
Wat werd tijdens het schrijven van je boek opnieuw gecementeerd in je eigen leerproces?
“Om hulp vragen. Ik ben al heel lang een L&D-practicus en heb al op verschillende conferenties gesproken, maar had nog nooit een boek geschreven. Het was moeilijk om mijn geschreven stem te vinden. Ik denk dat ik zeker drie maanden naar een lege pagina heb zitten staren. Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik geen schrijver ben, maar dat ik moest leren om er een te worden. Dus heb ik een copywriter gecontacteerd om mijn gesproken woord om te zetten in mijn geschreven woord. Ik dicteerde wat ik in het boek wilde via een dictafoon en de copywriter zette dat om in een boek. Als je een boek wilt leren schrijven, moet je om hulp vragen.”
Wat heb je bijgeleerd in de manier waarop je met klanten en lerenden omgaat?
“Dat we eerst tot de kern van het probleem moeten komen. Wat is het probleem dat we proberen op te lossen? Wat is het perspectief van de lerende en wat is het perspectief van de stakeholders? Het is belangrijk om sneller met deze vragen te beginnen. Net als met de vraag: hoe kunnen we de nieuwsgierigheid van mensen prikkelen? Alvast niet door te zeggen: hier is een opleiding, een programma dat ik voor jou gemaakt heb! Het boek The Curiosity Project van Kourtney Leibman is in deze context erg interessant om te lezen.”
Hoe zit de structuur van het boek in elkaar?
“Ik realiseerde me vooral dat mensen wel betere dingen te doen hebben dan een boek lezen. Of om het volledig uit te lezen. Daarom bestaat elk hoofdstuk uit korte fragmenten die je op 8 tot 10 minuten gelezen hebt. Natuurlijk komen er ook langere passages in voor, net zoals lijstjes, maar het is en blijft een handboek. Ik wou vooral een soort van cheerleader zijn die je helpt en toejuicht wanneer je het nodig hebt. Je hoeft het boek dus ook niet van begin tot einde te lezen, maar kan meteen naar het hoofdstuk bladeren dat je nodig hebt.”
“Bovendien bestaat het boek uit drie delen. Het eerste deel gaat over de context - waarom we doen wat we doen. Het tweede deel gaat over frameworks (geen modellen) - dingen om misschien eens te proberen. En het laatste deel gaat over verschillende strategieën - met focus op lief zijn voor jezelf, even stilstaan en reflecteren, je successen vieren en die meenemen naar je volgende project.”
Kan je iets meer vertellen over het middendeel van je boek: dat over frameworks?
“Ik kan je wel iets vertellen over drie verschillende frameworks die erin voorkomen. Zoals bijvoorbeeld het ICE framework. Dat staat voor informatie (die behoort tot de verschillende stakeholders in de organisatie), communicatie (je moet over deze informatie goed communiceren) en educatie (de manier waarop je de informatie doorgeeft: soms hebben mensen gewoon behoefte aan een briefing document in plaats van aan een volledige cursus).”
“Ook heb ik het over omgeving, permissie en cultuur. We staan te weinig stil bij de omgeving waarin de lerenden zich bevinden. Over welke tools beschikken ze bijvoorbeeld en welke permissies moeten we hen verlenen zodat ze kunnen leren? Dit voedt allemaal de leercultuur.”
“Het derde framework gaat over de 3 r’en:
- De leerroute: dit is de formele manier binnen organisaties om naar leertrajecten te kijken. Het traject wordt in verschillende hokjes opgedeeld, de route die de lerende aflegt.
- De resources of middelen die lerenden omringen: in de realiteit gaan de lerenden niet op een lineaire manier door het leertraject, maar praten ze er ook over met anderen, lezen ze er toevallig iets over en hebben ze er al bepaalde overtuigingen over. Bovendien valt er van alles (toevallig) te leren uit boeken, podcasts, liedjes, via televisie en YouTube etc. Dit beïnvloedt allemaal het leerproces. Het mag niet vergeten worden dat deze middelen ook bestaan naast de leerroute of het vooropgestelde programma.
- En tot slot refereren: de gemakkelijkste en snelste manier om iets te leren, is door het gewoon te vragen aan de persoon naast je. Dit is echter ook de meest beangstigende manier. Creëer dus een community zodat lerenden met elkaar in gesprek kunnen raken en van elkaar kunnen leren. De community omvat zowel de leerroute als de resources.”
The L&D Handbook: meet-and-greet met de auteur